ဆင္ျခင္စရာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးပါ
Ven Ravika
၁။ ဘာသာေရးကိုင္း႐ိႈင္းတာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကၽြမ္းက်င္မႈဟာ တျခားစီပါ။ ဦးႏုက ဘာသာေရးနဲ႔ လူေတြကို စုတယ္။ ေနဝင္းက အရက္၊ မိန္းမ၊ အာဏာနဲ႔ လူစုတယ္။ မဟုတ္တဲ့ေခတ္မွာ လူမိုက္က အရာေရာက္တာမို႔ ဦးႏုက ျပဳတ္ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အေလွ်ာ့ေပး႐ုံနဲ႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ စစ္တပ္ထားစရာ လိုမွာမဟုတ္။
၂။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျပည္တြင္းမွာ ျပည္သူတို႔ရဲ႕ေထာက္ခံမႈကို ရထားတယ္။ ျပည္ပမွာဆို ေထာက္ခံမႈ ပိုရတယ္။ အတိုက္အခံေတြက သူတေယာက္ထဲကို အားကိုးေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒု-သမၼတမ်ား ျဖစ္မလား၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ား ျဖစ္မလား ဒီမိုသမားေတြ ခန္႔မွန္းရတာလည္း အေမာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒု-သမၼတေနရာကို တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ားက အဆိုျပဳရမွာဆိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သိပ္ထားလို႔ မရေတာ့။ ျပည္သူတို႔ရဲ႕မဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြလည္းမဟုတ္ေတာ့ သူတို႔တင္သြင္းတဲ့ ဒု-သမၼတလည္း ျပည္သူ႔သမၼတ မဟုတ္။ စစ္တပ္အတြက္ ဒု-သမၼတသာ ျဖစ္တယ္။ အခု ဦးျမင့္ေဆြကို ေရြးတယ္လို႔ သတင္းထြက္ေနၿပီ။
၃။ သိန္းစိန္အစိုးရဟာ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္ ထင္ရေပမယ့္ နအဖထက္ မာတဲ့ အစိုးရပါ။ အတိုက္အခံမ်ားကို လမ္းဖြင့္ေပးတာထက္ သူတို႔ လမ္းပြင့္ဖို႔က အဓိကပါ။ အခုေနအခါမွာ ျမစ္ဆုံဆည္ကို ျပန္ေဆာက္ေနၿပီ။ အေမရိကန္တို႔နဲ႔ စီးပြားေရးစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီ။ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ မတူပုံကို စာေရးသူတို႔ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စီးပြားေရးသမားဟာ စီးပြားေရးသမားပါပဲ။
