မိတ္ေဆြႀကီးကိုေဒါင္း…
က်န္းခ့ံသာလုိ႔ မာပါစ။ ဥတုရာသီမ်ားလည္း သာပါစ။ ဒီလိုအခ်ိန္ဆိုရင္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ႀကီးေပၚမွာ မိုးသားေတြ အုံ ့ဆိုင္းေနလိမ့္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ္ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ငမိုးရိပ္ ေခ်ာင္းကမ္းပါးအေပၚမွာ၊ အစာရွာထြက္တဲ့ ငွက္ကေလးေတြ၊ ဟို ဒီ ပ်ံသန္းေနလိမ့္မယ္ လုိ႔လည္း စိတ္ကူးၾကည့္ေနမိတယ္။
ဒီလိုနဲ႔စိတ္က ေနာက္ဆုံး ေရႊတိဂံုဘုရား ေျခေတာ္ရင္းကို ေရာက္သြားေတာ့တယ္ ကိုေဒါင္း…။
အိမ္ေ၀းသူရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ စက္တင္ဘာမိုးက မတိတ္ေတာ့ဘူး။ စက္တင္ဘာမိုးေရေတြထဲ၊ ရန္ကုန္နဲ႔ တျခားၿမိဳ ့ႀကီးေတြမွာ သကၤန္းေရာင္ေတြ လႊမ္းၿခံဳခဲ့တဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေန ့ရက္ေတြဆိုတာ၊ က်ေနာ္တုိ႔အဖုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ေကာင္းစရာ အမွတ္တရေန ့ရက္ေတြပါကိုေဒါင္း…။
အခုကေတာ့၊ အခုေရာက္ရွိေနတဲ့ ၂၀၁၁ စက္တင္ဘာကေန ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့(၄)ႏွစ္က ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာကို ျပန္လည္ေအာက္ေမ့ တသမိတာပါပဲ။ ကဗ်ာလိုေျပာရရင္ “စက္တင္ဘာမွ စက္တင္ဘာသုိ႔“ လုိ႔ပဲ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးဟာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဗမာျပည္မွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ပထမဆုံး အေထြေထြသပိတ္ႀကီးကို ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလ (၂၄)ရက္ေန ့မွာ က်ေနာ္တုိ႔ စတင္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီလို စတင္ႏိုင္ဖုိ႔ သံဃာေတြဘက္ကေရာ၊ က်ေနာ္တုိ႔လူေတြဘက္ကပါ၊ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးၾကားထဲက၊ စြန္ ့စား ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရတာပါ။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူေတြအမ်ားႀကီး ၀ိုင္း၀န္း ၿခံရံေပးခဲ့တာပါ။
EPA photoကိုေဒါင္းႀကီး… န၀တစစ္တပ္အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္၊ စက္တင္ဘာလ(၁၈)ရက္ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆႏၵျပပြဲေတြဟာ သံဃတိုက္ပြဲကေန လူထုတိုက္ပြဲအသြင္ကို တစတစ ကူးေျပာင္းလာေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ကို ဆက္သြယ္ ညႊန္ၾကားေနတဲ့ သံဃေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူဆိုတာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ မသိခဲ့ပါဘူး။
စက္တင္ဘာ(၂၄)ရက္၊ ေရႊတိဂံုဘုရား အေရွ ့ဘက္မုခ္၊ ေၾကးသြန္းဘုရားမွာ အေထြေထြသပိတ္ႀကီး စေတာ့မွပဲ၊ ရွင္ဥပဂုတၱေရသိမ္မွာ သီတင္းသုံးေနၾကတဲ့ သံဃာ(၇)ပါး ပါ၀င္တဲ့ သံဃလွဳပ္ရွားမွဳ ဦးစီးေကာ္မတီကို ဖူးခဲ့ရတာပါ။
အေထြေထြသပိတ္ႀကီးမွာ၊ က်ေနာ္တုိ႔လူေတြဘက္က လိုက္နာရမယ့္ အခ်က္ေတြအေနနဲ႔ သံဃာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထုတ္ျပန္ထားတာက
(တစ္) သာသနအလံကလြဲလုိ႔ တျခား ဘာအလံမွမေထာင္ရ။
(ႏွစ္) သံဃာ ဆိုင္းဘုတ္ကလြဲရင္ တျခား ဆိုင္းဘုတ္ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္မရွိ။
(သုံး) ေမတၱာပုိ႔ဆုေတာင္းကလြဲလုိ႔ တျခားဘာေၾကြးေၾကာ္သံမွ မေၾကြးေၾကာ္ရ-
ဆိုတဲ့ညႊန္ၾကားခ်က္ပါပဲ။
ေနာက္တခုက… အဲဒီတုန္းက သံဃာေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ တိုင္ပင္သေဘာတူခဲ့တာတခုကလည္း၊ အေထြေထြ သပိတ္ႀကီးမွာ စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ၊ လူထု အဓိကအေနနဲ႔ လူေတြက အလယ္ကေနၿပီး၊ သံဃာေတာ္ေတြက ေဘးကေန ၀န္းရံလိုက္ပါဖုိ႔ ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ကိုေဒါင္းေရ… အရာရာဟာစီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာတတ္တာ မဟုတ္ေလေတာ့၊ ပထမဆုံးေန ့၊ စက္တင္ာ(၂၄)ရက္ေန ့သံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းစားၿပီးတဲ့အခါ၊ စီတန္းလွည့္လည္ဖုိ႔ တကယ္တန္း တန္းစီၾကၿပီ ဆိုတဲ့အခါေရာက္ေတာ့၊ သိန္းခ်ီေနတဲ့ သံဃာပရိသတ္ကပဲ အလယ္က ေနရာယူျဖစ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြက ေဘးကေန လက္ခ်င္းခ်ိတ္ ၀န္းရံလိုက္ပါတဲ့ နဂိုပုံစံပဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သိန္းခ်ီေနတဲ့ လူထုပရိသတ္ႀကီးက သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ စစ္ေၾကာင္းေနာက္က လိုက္ပါ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား။
အခုအထိ မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေနတုန္းပါပဲဗ်ာ။ ေရႊတိဂံုုရားေျခရင္းမွာ သံဃာပင္လယ္၊ လူပင္လယ္ ေ၀ေနခဲ့တယ္။ ေရႊ၀ါေရာင္လွဳိင္းလုံးႀကီးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း ရိုက္ခတ္ေနခဲ့တယ္။ သံဃာပရိသတ္၊ လူပရိသတ္ၾကားမွာ က်ေနာ္တုိ႔ စာေပနဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြ အမ်ားႀကီး တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ လွဳပ္ရွားခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူလူထုက သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ဆြမ္းကြမ္း ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ ေဆး၀ါးအတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ေခၽြးႏွဲစာေတြကို ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလွဴခဲ့ၾကတယ္။
အေထြေထြသပိတ္ႀကီး စတင္တဲ့ စက္တင္ဘာ(၂၄)ရက္ေန ့မွာေတာ့၊ သံဃာေတြကသူတုိ႔ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့အမိန္ ့တခုကို ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါက ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ “အၾကမ္းမဖက္ေရး အမ်ိဳးသားလွဳပ္ရွားမွဳ“ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးကို ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ျပဳလိုက္တာပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ၊ ေနာက္တေန ့စက္တင္ဘာ(၂၅)ရက္ေန ့ေရာက္ေတာ့လည္း၊ သံဃာေတြက ေက်ာ္ကိုကိုတုိ႔ ၂၀၀၇ ဗကသ အင္အားစုရဲ႕ ခြပ္ေဒါင္းအလံ ႏွစ္လက္ကို ေထာင္ခြင့္ ျပဳခဲ့ျပန္ပါတယ္။
အေထြေထြ သပိတ္ႀကီး ႏွစ္ရက္စလုံးမွာ၊ ေႏြးေထြး တက္ၾကြတဲ့ အားေပးေထာက္ခံမွဳေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တာပါ။ တခ်ိဳ ့ကဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအႀကံျပဳစာတမ္းေတြေတာင္ လာေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ သက္ႀကီး ၀ါႀကီး ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးေတြက၊ က်ေနာ္တုိ႔လို ငခၽြတ္ငတားေလးေတြကို သိၾကားဘုရားအထိ လာေတြ ့ၿပီး အားေပးခဲ့တာပါ။
စက္တင္ဘာ(၂၅)ရက္ေန ့ဆူးေလဘုရားနဲ႔ ၿမိဳ ့ေတာ္ခန္းမေရွ ့မွာ ေတြ ့လိုက္ရတဲ့ သံဃာနဲ႔ လူထုပရိသတ္ႀကီးဟာ အဆုံးအျဖတ္တခုေပးႏိုင္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ရွိေနၿပီ လုိ႔ေတာင္ စိတ္ထဲမွာ ေမွ်ာ္မွန္း အားတက္မိခဲ့တဲ့အထိပါ။
ဒါေပမဲ့၊ က်ေနာ္တုိ႔ ထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ စက္တင္ဘာ(၂၆)ရက္ေန ့မွာ က်ေနာ္တုိ႔စတင္ ေခ်မွဳန္းခံခဲ့ရတယ္။
AP photoအခု ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး(၄)ႏွစ္ ျပည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့အထဲက က်ေနာ္တုိ႔၊ ဆရာမ ႏွင္းပန္းအိမ္တုိ႔က ျပည္ပကို ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရတယ္။ သံဃာေခါင္းေဆာင္ တခ်ိဳ ့လည္း အေ၀းေရာက္ကုန္တယ္။ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ သံဃာေတြ၊ NLD လူငယ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ေထာင္ထဲမွာ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ ကိုဇာဂနာတုိ႔၊ ကိုေဇာ္သက္ေထြးတုိ႔ ေထာင္ထဲက မလြတ္ေသးဘူး။ ကိုေက်ာ္သူ ရုပ္ရွင္ မရိုက္ရေတာ့ဘူး။
ကိုေဒါင္းေရ… က်ေနာ္တုိ႔ ရံွဳးသလား၊ ႏိုင္သလား၊ ေအာင္ပြဲကို ဘယ္သူရသြားသလဲ။ သမိုင္းကပဲ အဆုံးအျဖတ္ ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒီစကားနဲ႔ပဲ မစ္ရွီဂန္က ေပးစာက႑ကို အဆုံးသတ္လိုက္ရပါတယ္ဗ်ာ။
အားလုံး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ ပုံေအာင္ပါေစ။ ။
ေအာင္ေ၀း
ေအာက္တုိဘာ1
